Вядомыя асобы чытаюць Багдановіча

У нашым няпростым, вірлівым жыцці бывае цяжка знайсці хвіліну для прыгожага. Не заўсёды атрымліваецца скінуць з сябе цяжар штодзённага клопату, забыцца пра "сваркі і звадкі, боль і горыч" і проста азірнуцца навокал. Усміхнуцца, паглядзець у вочы адзін аднаму…

Сёння, у дзень народзінаў Максіма Багдановіча, давайце паглядзім на нашу краіну, на свет, на пачуцці вачыма паэта.

Напярэдадні 9 снежня TUT.BY звярнуўся да вядомых асоб і папрасіў іх пачытаць вершы Максіма Багдановіча. І яны з радасцю пагадзіліся. Спадзяемся, што іх прыклад заахвоціць і вас, шаноўныя чытачы. Калі "кнігі з друкарні пана Марціна Кухты" ў вас пад рукой цяпер няма, то вершы Максіма Багдановіча заўсёды можна знайсці ў Сеціве. Напрыклад, тут.

Міністр культуры Павел Латушка расказаў, што яму часта даводзілася не толькі чытаць Багдановічаву "Зорку Венеру", але і спяваць. А ўпершыню ён зрабіў гэта ў 10-м класе, за што і атрымаў "выдатна" ад свайго выкладчыка, народнага настаўніка Беларусі Міколы Чарняўскага.



- Дзякуючы Багдановічу, мы шмат у чым можам сёння зразумець, што такое для нас Радзіма, што такое для нас Бацькаўшчына, як кахаць і быць каханым. На мой пункт гледжання, можа, суб’ектыўны, дзве галоўныя рэчы, якія вельмі магутна, вельмі яскрава ўнёс у беларускую літаратуру Максім Багдановіч, гэта Бацькаўшчына і каханне, каханне да жанчыны.



Я ўспамінаю, калі быў вучнем 10-га класа, сёння, на жаль, пакойны, народны настаўнік Беларусі Мікалай Іванавіч Чарняўскі, які выкладаў у мяне беларускую літаратуру, прапанаваў нам, вучням класа, праспяваць "Зорку Венеру". Можа, я не маю вельмі добрага слыху ці голасу, але я выйшаў і праспяваў верш "Зорка Венера", атрымаў "выдатна" і быў з гэтага вельмі задаволены. У сваім жыцці пазней неаднойчы мне прыходзілася чытаць гэты верш, а таксама яго спяваць. Асабліва калі працаваў у дыпламатыі за мяжой. Мне падаецца, што праз вершы Багдановіча менавіта можаш адчуць непарыўную эмацыянальную сувязь са сваёй Радзімай, асабліва калі ты знаходзішся доўгі час па-за яе межамі. Гэтыя вершы нам вядомыя дзякуючы "Песнярам", якія цудоўна выканалі гэтыя творы. Я думаю, мы ўсе павінны ганарыцца тым, што ў нашай культуры ёсць такая асоба, з’явілася такая асоба, была такая асоба. Была, але не ў мінулым часе, бо ён сёння з намі і, я ўпэўнены, будзе вельмі доўга.


Цікава, што пасол Швецыі ў Беларусі і паэт Андрэй Хадановіч выбралі адзін і той жа верш. Але дзіўнага тут няма. Бо верш гэты – "Я хацеў бы спаткацца з вамі на вуліцы"...

Я хацеў бы спаткацца з Вамі на вуліцы
У ціхую сінюю ноч
І сказаць:
"Бачыце гэтыя буйныя зоркі,
Ясныя зоркі Геркулеса?
Да іх ляціць наша сонца,
І нясецца за сонцам земля.
Хто мы такія?
Толькі падарожныя – папутнікі сярод небёс.
Нашто ж на зямлі
Сваркі і звадкі, боль і горыч,
Калі ўсе мы разам ляцім
Да зор?"



Музыкант Лявон Вольскі прачытаў верш з цыклу "Лясун".

Я спакойна драмлю пад гарой між кустоў.
Лес прыціхнуў,— ні шуму, ні сокату.
Але чую ў цішы нада мной звон падкоў,
Чую гул мяккі конскага топату.

Ці не гукнуць, каб рэха па лесе пайшло,
Каб з касцямі, ў кавалкі разбітымі,
Нехта біўся ў крыві, каб мне можна было
Усю ноч рагатаць пад ракітамі?!