Очередной абсурдный приговор: два года тюрьмы за выход на дорогу
Фото: spring96.org
22 декабря в Ленинском суде г. Минска вынесены приговоры по делу по блокировки дороги в Серебрянке. Ольге Класковской присудили два года лишения свободы в колонии общего режима, Артуру Булавскому и несовершеннолетнему Максиму Бабичу — два с половиной и три года ограничения свободы без направления в исправительное учреждение («домашней химии») соответственно.
Парней освободили из-под стражи в зале суда.
Уголовное дело в отношении Ольги Класковской, Максима Бабича и Артура Булавского было возбуждено по ч.1 ст. 342 и ч. 2 ст.339 Уголовного кодекса. Их обвинили в перекрытии движения транспорта на пересечении проспекта Рокоссовского и улицы Плеханова вечером 13 октября. У них возникла стычка с одним из водителей.
Ольга Класковская и Максим Бабич признаны политзаключенными.
В деле пятеро потерпевших. Но все они не имели претензий.
В последнем слове Ольга Класковская говорила:
«Калi мяне затрымлiвалi, вельмi моцна збiлi. Мне стала вельмi кепска ў мiлiцыi, выклiкалi медыцынскую дапамогу. Мяне адвезлі ў 5-ты шпiталь, дзе дыягнаставалi ЧМТ і страсенне мозгу. Гэта ўсё ёсць у крымiнальнай справе, але чамусьцi такія дробязi нiкому не цiкавы.
Пасля таго, як мне было прызначана лячэнне, мяне скралi невядомыя ў балаклавах лiтаральна з-пад кропельнiцы, з катэтарам. Калі я трапiла на Акрэсцiна, а пасля ў Жодзіна, мне было адмоўлена ў медыцынскай дапамозе, нягледзячы на заключэнне.
У РУУСе я адмовiлася даваць паказанні, мне пагражалi растрэлам некалькi разоў у выпадку, калі я не пачну сведчыць супраць сябе альбо iншых людзей. Я адмовiлася. Яны мяне не зламалi і не зламаюць. Калi мяне асудзяць па гэтым артыкуле, для мяне гэта будзе вялiкi гонар. Значыцца, маё жыццё было пражыта недарэмна, я са сваiм народам.
Жыве Беларусь!»
Пасля таго, як мне было прызначана лячэнне, мяне скралi невядомыя ў балаклавах лiтаральна з-пад кропельнiцы, з катэтарам. Калі я трапiла на Акрэсцiна, а пасля ў Жодзіна, мне было адмоўлена ў медыцынскай дапамозе, нягледзячы на заключэнне.
У РУУСе я адмовiлася даваць паказанні, мне пагражалi растрэлам некалькi разоў у выпадку, калі я не пачну сведчыць супраць сябе альбо iншых людзей. Я адмовiлася. Яны мяне не зламалi і не зламаюць. Калi мяне асудзяць па гэтым артыкуле, для мяне гэта будзе вялiкi гонар. Значыцца, маё жыццё было пражыта недарэмна, я са сваiм народам.
Жыве Беларусь!»
Заметили ошибку? Пожалуйста, выделите её и нажмите Ctrl+Enter
Дорогие читатели, не имея ресурсов на модерацию и учитывая нюансы белорусского законодательства, мы решили отключить комментарии. Но присоединяйтесь к обсуждениям в наших сообществах в соцсетях! Мы есть на Facebook, «ВКонтакте», Twitter и Одноклассники
